Ustawienie właściwości position w CSS określa sposób pozycjonowania elementu na stronie. W przypadku wartości relative element pozostaje w normalnym układzie dokumentu, ale można go przesunąć względem jego pierwotnej pozycji za pomocą właściwości top, right, bottom lub left. absolute usuwa element z normalnego układu i pozycjonuje go względem najbliższego przodka, który ma ustawioną właściwość position inną niż static. fixed również usuwa element z układu, ale jego pozycja jest ustalana względem okna przeglądarki i pozostaje niezmienna podczas przewijania strony.

Event Bubbling w JavaScript to mechanizm, w którym zdarzenie wywołane na elemencie potomnym propaguje się w górę drzewa DOM do jego rodziców, umożliwiając obsługę zdarzeń zarówno na elemencie, jak i na jego przodkach.

Element w CSS można wyśrodkować na kilka sposobów, w zależności od typu elementu i kierunku wyśrodkowania. Poziome wyśrodkowanie elementu blokowego o określonej szerokości można uzyskać za pomocą margin: auto. W przypadku Flexbox’a i Grid’a elementy można wyśrodkować zarówno poziomo, jak i pionowo, używając odpowiednio właściwości justify-content i align-items dla flexbox lub place-items: center dla grid.

Metoda GET służy do pobierania danych z API i przekazuje parametry zazwyczaj w adresie URL. Metoda POST służy do tworzenia nowych wpisów lub przesyłania danych do serwera, przy czym parametry wysyłane są w treści żądania (body), co pozwala przesyłać większe ilości danych i ukrywać je przed użytkownikiem.
Przykład: metoda GET może służyć do pobrania listy użytkowników z API, a POST do dodania nowego użytkownika do bazy danych.

JSON (JavaScript Object Notation) to lekki format wymiany danych, który jest czytelny dla człowieka i łatwy do przetworzenia przez maszynę. Jest szeroko wykorzystywany w API, ponieważ umożliwia szybkie i efektywne przesyłanie danych między serwerem a klientem, a jego struktura obiektów i tablic jest intuicyjna i uniwersalnie wspierana w większości języków programowania.

Błąd 403 (Forbidden) oznacza brak uprawnień do uzyskania żądanych danych. Debugowanie należy rozpocząć od sprawdzenia, czy żądanie wysyłane jest z odpowiednią autoryzacją (token, nagłówek Authorization). Następnie należy upewnić się, że token lub klucz API jest aktualny i ma wystarczające prawa dostępu. Warto sprawdzić metodę HTTP, adres URL oraz szczegóły w zakładce Network w przeglądarce. W razie potrzeby można przetestować żądanie w Postmanie lub curl.

Nie miałam jeszcze okazji bezpośrednio korzystać z narzędzi takich jak Make, n8n czy Zapier, jednak dostrzegam w nich duży potencjał w automatyzowaniu procesów i ułatwieniu codziennej pracy.

Make, n8n czy Zapier służą do automatyzowania różnych zadań między aplikacjami i usługami online. Umożliwiają tworzenie przepływów pracy, gdzie zdarzenia w jednej aplikacji automatycznie wywołują działania w innych, np. zapisanie danych w bazie po otrzymaniu e-maila. Dzięki temu można zaoszczędzić czas, ograniczyć ręczne wykonywanie powtarzalnych czynności i łatwo integrować różne systemy bez konieczności pisania własnego kodu.

Webhook to mechanizm umożliwiający jednej aplikacji wysyłanie powiadomień lub danych do innej aplikacji w momencie, gdy zajdzie określone zdarzenie. Działa on w formie specjalnego adresu URL, na który wysyłane jest żądanie HTTP (najczęściej POST) z informacjami o zdarzeniu, np. nowym zamówieniu, zaktualizowanym rekordzie lub wiadomości e-mail. Dzięki webhookom możliwe jest natychmiastowe reagowanie na zdarzenia w systemach zewnętrznych, co ułatwia automatyzację procesów i integrację różnych aplikacji.

Do tego celu dobrze sprawdzą się narzędzia do automatyzacji takie jak Make, n8n czy Zapier. Pozwolą one pobrać dane, wygenerować PDF i wysłać go e-mailem w reakcji na zdarzenie.

"Prompt" to dowolne wejście tekstowe. "System prompt" ustawia kontekst, ton lub rolę, jaką model ma przyjąć podczas całej sesji. Określa sposób interpretacji wszystkich kolejnych promptów.

API Key to unikalny ciąg znaków, który służy do identyfikacji i uwierzytelniania użytkownika lub aplikacji podczas korzystania z API. Należy go chronić, ponieważ każdy, kto posiada taki klucz, może uzyskać dostęp do zasobów API i wykonywać operacje w imieniu właściciela klucza, co może prowadzić do nieautoryzowanego użycia lub wycieków danych.

AI może znacząco wspierać dział wsparcia technicznego, na przykład poprzez automatyczne odpowiadanie na często zadawane pytania klientów w formie czatu lub e-maila. Może analizować zgłoszenia, klasyfikować je według rodzaju problemu i sugerować odpowiednie rozwiązania, co pozwala pracownikom skupić się na bardziej skomplikowanych przypadkach. Dodatkowo AI może monitorować systemy w czasie rzeczywistym, wykrywać potencjalne błędy i generować wstępne raporty dla zespołu technicznego, przyspieszając proces diagnozy i naprawy problemów.

Agent AI to system oparty na sztucznej inteligencji. Może on podejmować autonomiczne decyzje i wykonywać określone zadania. Robi to na podstawie dostępnych danych (bazy wiedzy) i kontekstu.

MCP (Model Context Protocol) służy do zarządzania kontekstem podczas interakcji z AI. Pozwala na zachowanie informacji z poprzednich kroków i uwzględnienie jej w dalszych odpowiedziach.

Poprosiłabym klienta o przesłanie pliku z wklejonym kodem i sprawdziła, czy został on poprawnie wklejony w strukturze strony. Następnie zweryfikowałabym, czy kod nie koliduje z istniejącymi stylami CSS lub skryptami JavaScript. W kolejnym kroku przetestowałabym kod w środowisku deweloperskim, aby zidentyfikować przyczynę „rozjechania” elementów i przygotować instrukcje lub poprawki umożliwiające prawidłowe wyświetlanie strony.

Sposób połączenia formularza kontaktowego z Google Sheets zależy od tego, jak został zbudowany formularz. Zakładając, że jest to formularz Google, najpierw sprawdziłabym w dokumentacji, czy można zmienić lokalizację końcowych wyników – formularze Google automatycznie zapisują odpowiedzi w arkuszu Google, więc nie powinno to przysporzyć problemów. W przypadku formularzy zewnętrznych można użyć Google Apps Script do napisania skryptu, który odbierze dane i zapisze je w odpowiednich komórkach arkusza, lub skorzystać z narzędzi do automatyzacji, takich jak Zapier, Make czy n8n, które pozwalają łatwo przesyłać nowe zgłoszenia do arkusza bez konieczności pisania własnego kodu.

Pierwszym krokiem byłoby poproszenie klienta o przesłanie linku do strony lub fragmentu kodu z iFrame, aby móc sprawdzić jego aktualne ustawienia. Następnie zweryfikowałabym w narzędziach deweloperskich przeglądarki szerokość iFrame oraz stylów CSS, które mogą wpływać na jego rozmiar i układ strony. Aby poprawić problem, można ustawić w kodzie iFrame atrybuty width i height w procentach lub użyć CSS z właściwościami max-width: 100% i height: auto, co pozwoli dostosować iFrame do szerokości kontenera i zapewni responsywne wyświetlanie na różnych urządzeniach.

Pierwszym krokiem byłoby dokładne przejrzenie dokumentacji API Hugging Face, aby zrozumieć dostępne endpointy, wymagane parametry, metody uwierzytelniania oraz formaty danych wejściowych i wyjściowych. Następnie przygotowałabym środowisko testowe, w którym mogłabym wysyłać przykładowe żądania do API i analizować otrzymywane odpowiedzi, aby upewnić się, że integracja działa poprawnie. Kolejnym krokiem byłoby napisanie kodu w naszym systemie, który wysyła dane tekstowe do API, odbiera wynik analizy i zapisuje go w odpowiedniej strukturze w systemie, a na końcu przetestowanie całego procesu pod kątem różnych scenariuszy, aby zapewnić stabilność i poprawność integracji.

W sytuacji, gdy klient pyta o funkcję, której nie znam, najpierw przyznaję otwarcie, że nie posiadam od razu pełnej wiedzy na ten temat, aby zachować przejrzystość i profesjonalizm. Następnie zbieram jak najwięcej informacji od klienta, np. w jakim kontekście funkcja jest używana, i sprawdzam dokumentację lub zasoby wewnętrzne firmy, aby uzyskać dokładną odpowiedź. Po zweryfikowaniu informacji udzielam klientowi precyzyjnej odpowiedzi lub kroków, które pozwolą rozwiązać jego problem, a w razie potrzeby przekazuję sprawę do bardziej doświadczonego członka zespołu.

Najbardziej chciałabym się douczyć zwiększenia automatyzacji zadań przy pomocy AI. Miałam już okazję wykorzystywać AI, ale uważam, że bardzo pożyteczne byłoby dla mnie opanowanie automatyzacji procesów przy jej pomocy.

Do nauki programowania/ technologii korzystam z różnych źródeł w zależności od potrzeby. Do najczęściej wykorzystywanych należy dokumentacja danej technologii oraz artykuły, jeżeli potrzebna jest wiedza z konkretnego zagadnienia. Przydatną metodą jest również proszenie narzędzi AI o poprawki w kodzie oraz ich wyjaśnienie. Sprawdza się to szczególnie na początkowym etapie nauki, gdyż takie zagadnienia są szeroko opisane w źródłach, co zmniejsza szanse halucynacji. Warto analizować takie odpowiedzi i ich źródła, by poznawać inne sposoby rozwiązywania jakiegoś problemu w danej technologii.

Planując swój dzień najpierw rozpisuje wszystkie zadania do wykonania i określam ich priorytet. Zazwyczaj ustawiam zadania z największym priorytetem na początek. Jako, że jest to praca zespołowa to przy zadaniach o podobnym priorytecie zwracam uwagę na to co może być blockerem dla innych członków zespołu. W przypadku czasowego przyblokowania w jakimś zadaniu, czasem realizuje krótsze zadania, by przyspieszyć później pracę.

Do nauki nowych technologii najbardziej motywuje mnie możliwość ich późniejszego wykorzystania. Mam dużo większą satysfakcję z nauczenia się technologii która jest mi przydatna, niż uczenia dla samego uczenia.

Ciekawi mnie organizacja eventów i narzędzia jakie się do nich wykorzystuje. Jednocześnie chciałabym rozwijać swoje umiejętności techniczne, zarówno w kontekście technologii webowych, mobilnych, jak i AI.